Di Gerbong Kereta

DI GERBONG KERETA

Kau cium aku di gerbong kereta senja
Melaju atas rel waktu berbalut kabut
Antara sepi kita yang bersahut-sahut
Nyanyikan rindu tanpa suara

Kau cium aku di gerbong kereta senja
Dengan peluk yang kian manja
Hingga tak dengar tiktok hujan
Di kaca jendela memanggil ke awan

Katanya ‘tuk memanggul matahari ke bumi
Memungut salju di langit gugur
Aku menjadi tak mengerti tentang rindumu disini
Pada mentari yang hendak tergelincir?
Atau salju yang tak lagi gugur?

Kita duduk lagi dalam percakapan bisu
hingga lupa halte dituju
sementara kereta terus melaju

Mari kawinkan sepi
Cuma untuk mengandung kata
Hanya untuk lahirkan puisi

Di luar hujan pun terus memanggil
Dan kau cium aku sekali lagi
Dengan rindu yang kian menggigil





SA, 24 Dezember 2012

LILIN ADveN

LiLin Adven

Hanya dengan cahya lilin kita menanti

Di pijarnya kita membakar
malam-malam kita yang berkeluh kesah

Hanya dengan cahya lilin
kita berdiang di pijarnya
pada lidah apinya kita berkata-kata
dan kata pun melebur dalamnya
Biarkan kita pun turut terbakar bersamanya
juga rindu kita yang kian menggigil

Kau lilin kecilku
Di keremangan aku sembahyang


                              Adventsfeier
                             PTH Sankt Augustin
                             18 Dezember 2012

Salju Pertama Winter 2012

Latonna,

salju pertama musim ini jatuh sudah

menumpuk pelan pada gugur dedaun musim kemarin

Adakah larik puisi dan syair lagu yang mesti kita gubah?

Atau kita hanya bernostalgia tentang hari-hari kemarin?

Tentang waktu yang telah berlalu dalam gugusan hari-hari,

dalam rotasi pagi, siang, dan malam,

dalam revolusi musim yang datang dan pergi bergantian.

Latonna,

Ternyata bukan hanya rinai hujau dan pelangi

Tapi juga salju yang kulihat di matamu

Cintamu musim sepanjang musim???

Sankt Augustin, hari pertama  turun salju, 03 Desember 2012

LATONA

Latona*, kekasihku...

Mari beranjak ke kampung terpencil sunyi
di sana ilalang akar membumi
dan hasrat kita pijak menghijau
menjunjung musim tiada tentu


Latona, kekasihku...
Tebangkan daku sebatang jati
kumpulkan batu di kali mati
dan dirikan aku pondok
beratap jerami
berdinding gaunmu anggun
untuk mentari di malam hari


Juga sumur bagi rembulan
untuk berkaca
biar tak menghilang
seperti di bentang samudera

Sankt Augustin, den 15 Mai 2012


Vianney Leyn



* Nama Latona atau Leto diambil dari mitologi Yunani, yang merupakan putri Titan Phoebe dan Coeus. Zeus memang mencintainya, namun ketika hendak melahirkan anak yang dikandungnya, Zeus meninggalkannya karena takut akan amarah Hera. Seluruh negeri dan pulau itu pun takut dengan alasan serupa sehingga mereka menolak menerimanya dan memberinya tempat tinggal untuk melahirkan sang bayi. Letona terus mengembara hingga akhirnya tiba di sebuah pula kecil mengapung karena tidak memiliki dasar/fondasi. Pulau itu bergerak mengapung ketika angin menerpa dan ombak datang melanda. Pulau itu( disebut Delos) dengan ramah menyambut Latona, dan pada saat itu muncul empat tiang dari bawah laut dan menyangga pulau itu untuk selamanya. Di sanalah Latona melahirkan anaknya Artemis dan Phoepus Apollo. Beberapa tahun kemudian di pulau itu dibangun sebuah kuli megah untuk Dewa Apolo dan didatangi manusia dari berbagai penjuru bumi (Edith Hamilton: Mitologi Yunani, 2011:291.)

Unser Leben ist eine Reise und eine Begegnung

Unser Leben ist eine Reise und eine Begegnung

Das Leben ist für mich eine Reise und Begegnung.
Wir haben eine größe Reise von Indonesien nach Deutschland –von Armenien nach Deutschland gemacht, um mit den Leuten zu begegnen und kennenzulernen (natürlich Sprache und Kultur).
Und heute haben wir auch eine Reise gemacht, von Frankfurt nach Köln und von Bonn nach Köln.
Das ist unsere Reise und Begegnung. Das ist unsere erste Begegnung. Es ist wirklich schön und sehr beeindruckt.
Von dieser Erfahrung kann ich auch lernen. Begegnung ist immer ein Risiko: werde ich verstanden? Kann ich die anderen verstehen? Werde ich akzeptiert und akzeptiere ich die andere?
Diese Frage kommt immer zu mir, wenn ich die andere begegne. Es ist aber kein Vorurteil!!!!!

Diese Begegnung ist eine schöne Erfahrung. Und Erfahrungen sind nicht wiederholbar. Aber wir glauben daran, dass wir uns irgendwann und irgendwo wiedersehen können. Auf dem Köln HBF haben uns schon verabschiedet, aber im diesem Abschied ist die Geburt der Erinnerung. Diese Erfahrung ist eine lebendige Erinnerung.

Wir danken Dir, Gott für diese Erfahrung.
Wir danken Dir für unsere Begegnung.

Begegnung am Ende des Monats (30 Juni 2012)




(aus meinem Tagebuch, Ende Juli 2012)

MONIKEN

MONNIKEN

Monniken ...
Kau cumbu aku di jalanmu sempit
dengan pancaran auramu genit
di tiap malam yang hendak terbit

Monniken ..
Kau bangkitkan rinduku berbelit
antara tirai serambi jantung asmaramu merah berderit
hendak bebas meliuk pergi tiada menjerit

Monniken ...
Aku di sayap cintamu terhimpit
Tapi tak ingin jadi tawanan cintamu pahit sengit
Dengan sisa rindu kita yang hendak pamit
Mari terbang ke langit
Aku melamarmu malam ini


Monnikenstraat - Amsterdam, 22 Juli 2012

ANGIN MUSIM INI

ANGIN MUSIM INI

Kekasihku,

Angin berarak ke beranda musim ini

menyisir mekar bunga

merangkai kembang kupu-kupu

Angin datang lagi musim ini

berkejaran di sepi wajah memunggung

angin yang asin

menghempaskan aku dan kamu

pada hamparan samudera

menghalau kita pada tepian

seperti ubur-ubur

terbawa arus meng-apung

Kekasihku

Angin musim ini telah datang

Peganglah daku kuat

Ohhh..

Ragaku di butiran pasir

tergambar hanya di hamparannya

dan angin datang lagi

membawa pergi telunjuk

Ombak mengikis lekuk

Angin datang lagi membakar serat-serat jiwa

dengan nafas yang asin

Ohh..

ragaku di antara butiran 

pasir tiada terhitung

peganglah daku kuat

peganglah tubuhku 

di bentangan pasir

13 Mai 2012

PERCAKAPAN DENGAN HUJAN

PERCAKAPAN DENGAN HUJAN

Rinai hujan kemarin 

mengetuk kaca jendela kamarku

tapi aku tak mengijinkannya masuk ke dalamnya

meski cuma sebentar

Pada beningnya mengkristal dalam kelabu

Aku berbisik padanya:

"Aku rindu mencium matahari,

dan ingin memeluk bulan"

"Aku pernah mendengar doa seorang rahib pada langit

mengajarnya bagaimana menggenggam matahari dengan jari-jari melepuh

bagaimana memanggul bulan dengan bahu keropos.

Kamu sanggup????

.................

Tapi takut jangan...

sesungguhnya rintik rindumu pagi ini akan membersihkan langit musim ini

karena orang-orang yang ada di bawah matahri 

terus bersungut dan cemberut karena kelamku

Di sana engkau akan mencium matahrimu dan

merangkul bulanmu.....

Setelah meyakinkanku

Ia pun pergi

meninggalkan basah di ipunggungku....

(Kala cuaca tiada menentu, di suatu Sommer)

Vianney Leyn